Komşularının verdiği bir tabak çorba ile ayakta kalan ailenin yaşamı yürek burkuyor. Şirin Çığal ve Ümit Çığal’ın hayatı 11 yıl önce kesişti. Gürcistan’dan çalışmak üzere Antalya’ya gelen 45 yaşındaki Şirin Çığal, Antalya’da inşaatlarda boya ustalığı yapan aynı yaştaki Ümit Çığal ile tanıştı. Bir süre birbirlerini tanıyan ikili evlenme kararı aldı. 11 yıl önce evlenen çiftin Umut isminde çocukları dünyaya geldi. Ancak 4 yıl önce Ümit Çığal’a beyin tümörü teşhisi konuldu, aynı yıl ise kalbine cihaz takıldı. 3 yıldır yatağa bağlı yaşayan Ümit Çığal’a eşi bakıyor. Eşi için mücadele eden Şirin Çığal, bir yandan da 2,5 yaşındaki Umut için gecesine gündüzüne katıyor. 300 liralık ev kirasını ödemekte zorlanan Şirin Çığal, her gün dışarı atılmanın korkusuyla yaşıyor. Gözü yaşlı anne Çığal, 2,5 yaşındaki çocuğuna ve eşine bakmak için evde bulunan bardak altlıklarını dahi sattığını söyledi. "Bardak altlıklarına kadar ne varsa hepsini verdim" Eşine ve çocuğuna bakmak için seralara gündeliğe gitmeyi bırakan Şirin Çığal, komşuların yaptığı erzak yardımları ile ayakta kalmaya çalışıyor. Kış aylarının gelmesi ile evde sobasına atacak odunu, evinin içerisine serecek eşyası olmayan Çığal, çok zor günler yaşadığını belirterek, "Bize kim yardım ediyorsa Allah razı olsun. Eşim 4 yıldır yatağa bağımlı yaşıyor. Eşime bakmak için elimde ne varsa sattım. Hiçbir şeyim kalmadı. Bardak altlıklarına kadar ne varsa hepsini verdim. Bir yerden gelirim yok. 2,5 yaşındaki çocuğuma her gün neredeyse makarna yediriyorum. Kendim için bir şeyler istemiyorum. Çocuğum için bir şeyler istiyorum" dedi. "Başka da imkanımız kalmadı" Eşinin ve çocuklarının ihtiyaçlarını almakta çok zorlandığını kaydeden Çığal, "Eşimin beyninde tümör, kalbinde cihaz var. Daha önceleri inşaatta çalıştığı için paraya ihtiyacımız yoktu. Ama şimdi çalışamıyor. Yatağa bağlı olarak yaşıyor. Eşimin bez parasını ve çocuğumun giderlerini bulmakta çok zorlanıyorum. İhtiyaçları karşılamak için evde ne varsa sattım. Evimde satmadığım bir şey kalmadı. Komşularımdan her gün bir tabak çorba bekliyorum. Allah razı olsun çevremizde bulunan komşularımız akşamları bir tabak çorba veriyor. Onunla karnımızı doyuruyoruz. Başka da imkanımız kalmadı. İşe gidip çalışmak istiyorum ama eşim yatağa bağlı olduğu için çocuğum küçük olduğu için gidemiyorum. Korkuyorum Umut’um hastalanacak diye korkuyorum" dedi.